दशमहाविद्या में नौवीं महाविद्या मातंगी नाम से जानी जाती हैं। शिव की यह शक्ति असुरों को मोहित करने वाली और साधकों को अभिष्ट फल देने वाली है। गृहस्थ जीवन को श्रेष्ठ-सुख-शांति युक्त बनाने के लिए लोग इनकी पूजा करते हैं। इनकी जयंती अक्षय तृतीया को मनायी जाती है। यहां 5 मातंगी स्तोत्र (matangi stotra) संस्कृत में दिया गया है।
यहां पढ़ें मां मातंगी स्तोत्र संस्कृत में – matangi stotra
तालीदलेनार्पितकर्णभूषां
माध्वीमदोद्घूर्णितनेत्रपद्माम् ।
घनस्तनीं शम्भुवधूं नमामि ।
तडिल्लताकान्तिमनर्घ्यभूषाम् ॥१॥
घनश्यामलाङ्गीं स्थितां रत्नपीठे
शुकस्योदितं शृण्वतीं रक्तवस्त्राम् ।
सुरापानमत्तां सरोजस्थितां श्रीं
भजे वल्लकीं वादयन्तीं मतङ्गीम् ॥२॥
माणिक्याभरणान्वितां स्मितमुखीं नीलोत्पलाभां वरां
रम्यालक्तक लिप्तपादकमलां नेत्रत्रयोल्लासिनीम् ।
वीणावादनतत्परां सुरनुतां कीरच्छदश्यामलां
मातङ्गीं शशिशेखरामनुभजे ताम्बूलपूर्णाननाम् ॥३॥
श्यामाङ्गीं शशिशेखरां त्रिनयनां वेदैः करैर्बिभ्रतीं
पाशं खेटमथाङ्कुशं दृढमसिं नाशाय भक्तद्विषाम् ।
रत्नालङ्करणप्रभोज्वलतनुं भास्वत्किरीटां शुभां
मातङ्गीं मनसा स्मरामि सदयां सर्वार्थसिद्धिप्रदाम् ॥४॥
देवीं षोडशवार्षिकीं शवगतां माध्वीरसाघूर्णितां
श्यामाङ्गीमरुणाम्बरां पृथुकुचां गुञ्जावलीशोभिताम् ।
हस्ताभ्यां दधतीं कपालममलं तीक्ष्णां तथा कर्त्रिकां
ध्यायेन्मानसपङ्कजे भगवतीमुच्छिष्टचाण्डालिनीम् ॥५॥
॥ इति श्रीमातङ्गीध्यानम् ॥
मातंगी स्तोत्र ~ 3
मातङ्गीं मधुपानमत्तनयनां मातङ्ग सञ्चारिणीं
कुम्भीकुम्भविवृत्तपीवरकुचां कुम्भादिपात्राञ्चिताम् ।
ध्यायेऽहं मधुमारणैकसहजां ध्यातुस्सुपुत्रप्रदां
शर्वाणीं सुरसिद्धसाध्यवनिता संसेविता पादुकाम् ॥१॥
मातङ्गी महिषादिराक्षसकृतध्वान्तैकदीपो मणिः
मन्वादिस्तुत मन्त्रराजविलसत्सद्भक्त चिन्तामणिः ।
श्रीमत्कौलिकदानहास्यरचना चातुर्य राकामणिः
देवित्वं हृदये वसाद्यमहिमे मद्भाग्य रक्षामणिः ॥२॥
जयदेवि विशालाक्षि जय सर्वेश्वरि जय ।
जयाञ्जनगिरिप्रख्ये महादेव प्रियङ्करि ॥३॥
महाविश्वेश दयिते जय ब्रह्मादि पूजिते ।
पुष्पाञ्जलिं प्रदास्यामि गृहाण कुलनायिके ॥४॥
जयमातर्महाकृष्णे जय नीलोत्पलप्रभे ।
मनोहारि नमस्तेऽस्तु नमस्तुभ्यं वशङ्करि ॥५॥
जय सौभाग्यदे नॄणां लोकमोहिनि ते नमः ।
सर्वैश्वर्यप्रदे पुंसां सर्वविद्याप्रदे नमः ॥६॥
सर्वापदां नाशकरीं सर्वदारिद्र्यनाशिनीम् ।
नमो मातङ्गतनये नमश्चाण्डालि कामदे ॥७॥
नीलाम्बरे नमस्तुभ्यं नीलालकसमन्विते ।
नमस्तुभ्यं महावाणि महालक्ष्मि नमोऽस्तुते ॥८॥
महामातङ्गि पादाब्जं तव नित्यं नमाम्यहम् ।
एतदुक्तं महादेव्या मातङ्गयाः स्तोत्रमुत्तमम् ॥९॥
सर्वकामप्रदं नित्यं यः पठेन्मानवोत्तमः ।
विमुक्तस्सकलैः पापैः समग्रं पुण्यमश्नुते ॥१०॥
राजानो दासतां यान्ति नार्यो दासीत्वमाप्नुयुः ।
दासीभूतं जगत्सर्वं शीघ्रं तस्य भवेद् ध्रुवम् ॥११॥
महाकवीभवेद्वाग्भिः साक्षाद् वागीश्वरो भवेत् ।
अचलां श्रियमाप्नोति अणिमाद्यष्टकं लभेत् ॥१२॥
लभेन्मनोरथान् सर्वान् त्रैलोक्ये नापि दुर्लभान् ।
अन्ते शिवत्वमाप्नोति नात्र कार्या विचारणा ॥१३॥
॥ इति श्रीमातङ्गीस्तोत्रं सपूर्णम् ॥
मातंगी अष्टक स्तोत्र ~ 2
नमामि वरदां देवीं सुमुखीं सर्वसिद्धिदाम् ।
सूर्यकोटिनिभां देवीं वह्निरूपां व्यवस्थिताम् ॥१॥
रक्तवस्त्र नितम्बां च रक्तमाल्योपशोभिताम् ।
गुंजाहारस्तनाढ्यान्तां परंज्योतिस्वरूपिणीम् ॥२॥
मारणं मोहनं वश्यं स्तम्भनाकर्ष दायिनी ।
मुण्ड कर्त्रिं शरावामां परंज्योतिस्वरूपिणीम् ॥३॥
स्वयम्भुकुसुम प्रीतां ऋतुयोनिनिवासिनीम् ।
शवस्थां स्मेरवदनां परंज्योतिस्वरूपिणीम् ॥४॥
रजस्वला भवेन्नित्यं पूजेष्टफलदायिनी ।
मद्यप्रियं रतिमयीं परंज्योतिस्वरूपिणीम् ॥५॥
शिवविष्णुविरञ्चीनां साद्यां बुद्धिप्रदायिनीम् ।
असाध्यं साधिनीं नित्यां परंज्योतिस्वरूपिणीम् ॥६॥
रात्रौ पूजा बलियुतां गोमांस रुधिरप्रियाम् ।
नानाऽलङ्कारिणीं रौद्रीं पिशाचगणसेविताम् ॥७॥
इत्यष्टकं पठेद्यस्तु ध्यानरूपां प्रसन्नधीः ।
शिवरात्रौ व्रतेरात्रौ वारूणी दिवसेऽपिवा ॥८॥
पौर्णमास्याममावस्यां शनिभौमदिने तथा ।
सततं वा पठेद्यस्तु तस्य सिद्धि पदे पदे ॥९॥
॥ इति एकजटा कल्पलतिका शिवदीक्षायान्तर्गतम् मातङ्गी स्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥
रुद्रयामलोक्त मातंगी स्तोत्र ~ 3
ईश्वर उवाच
आराध्य मातश्चरणाम्बुजे ते ब्रह्मादयो विस्तृतकीर्तिमापः ।
अन्ये परं वा विभवं मुनीन्द्राः परां श्रियं भक्तिपरेण चान्ये ॥१॥
नमामि देवीं नवचन्द्रमौलेर्मातङ्गिनीं चन्द्रकलावतंसाम् ।
आम्नायप्राप्तिप्रतिपादितार्थं प्रबोधयन्तीं प्रियमादरेण ॥२॥
विनम्रदेवासुरमौलिरन्तैर्विराजितन्ते चरणारविन्दम् ।
अकृत्रिमाणावचसाविशुक्लम्पदाम्पदं शिक्षितनूपुराभ्याम्
(भजन्ति ये देवि महीपतीनं व्रजन्ति ते सम्पदमादरेण) ॥३॥
कृतार्थयन्तीं पदवीं पदाभ्यामास्फालयन्तीङ्कलवल्लकीन्ताम् ।
मातङ्गिनीं सद्धृदयान्धिनोमि लीलांशुकां शुद्धनितम्बबिम्बाम् ॥४॥
तालीदलेनार्पितकर्णभूषां माध्वीमदोद्घूर्णितनेत्रपद्माम् ।
घनस्तनीं शम्भुवधून्नमामि तडिल्लताकान्तिमनर्घ्यभूषाम् ॥५॥
चिरेण लक्ष्यान्नवलोमराज्यां स्मरामि भक्त्या जगतामधीशे ।
बलित्रयाढ्यन्तव मध्यमम्ब नीलोत्पलांशुश्रियमावहन्तीम् ॥६॥
कान्त्या कटाक्षैः कमलाकराणाङ्कदम्बमालाञ्चितकेशपाशाम् ।
मातङ्गकन्यां हृदि भावयामि ध्यायेयमारक्तकपोलबिम्बाम् ॥७॥
बिम्बाधरन्यस्तललामवश्यमालोललीलालकमायताक्षम् ।
मन्दस्मितन्ते वदनं महेशि स्तुत्यानया शङ्करधर्मपत्नीम् ॥८॥
मातङ्गिनीवागधिदेवतान्तां स्तुवन्ति ये भक्तियुता मनुष्याः ।
परां श्रियन्नित्यमुपाश्रयन्ति परत्र कैलासतले वसन्ति ॥९॥
उद्यद्भानुमरीचिवीचिविलसद्वासो वसानां परां
गौरीं सङ्गतिपानकर्परकरामानन्दकन्दोद्भवाम् ।
गुञ्जाहारचलद्विहारहृदयामापीनतुङ्गस्तनीं
मत्तस्मेरमुखीं नमामि सुमुखीं शावासनांसेदुषीम् ॥१०॥
॥ इति रुद्रयामले मातङ्गीस्तोत्रं समाप्तम् ॥
रुद्रयामलोक्त मातंगी स्तोत्र ~ 4
मातङ्गी नवयावकार्द्रचरणां प्रोल्लासिकृष्णांशुकां
वीणोल्लासिकरां समुन्नतकुचां मुक्ताप्रवालावलीम् ।
हृद्याङ्गीं सितशङ्खकुण्डलधरां बिम्बाधरां सुस्मितां
आकीर्णालकवेणिमब्जनयनां ध्यायेत् शुक-श्यामलाम् ॥१॥
कलाधीशोत्तंसां करकलितवीणाहितरसां
कलिन्दापत्याभां कलितहृदयारक्तवसनाम् ।
पुराणीं कल्याणीं पुरमथनपुण्योदयकलां
अधीराक्षीमेनामवटुतटसन्नद्धकबरीम् ॥२॥
करोदञ्चद्वीणं कनकदलताटङ्कनिहितं
स्तनाभ्यामानम्रं तरुणमिहिरारक्तवसनम् ।
महः कल्याणं तन्मधुमदभराताम्रनयनं
तमालश्यामं नः स्तबकयतु सौख्यानि सततम् ॥३॥
कराञ्चितविपञ्चिकां कलितचन्द्रचूडामणिं
कपोलविलसन्महःकनकपत्रताटङ्किनीम् ।
तपःकलमधीशितस्तरुणभानुरक्ताम्बरां
तमालदलमेचकां तरललोचनामाश्रये ॥४॥
कस्तूरीरचिताभिरामतिलका कल्याणताटङ्किनी
बाला शीतमयूखशोणवसना प्रालम्बिधम्मिल्लका ।
हारोदञ्चितपीवरस्तनतटा हालामदोल्लासिनी
श्यामा काञ्चन कामिनी विजयते चञ्चद्विपञ्चीकरा ॥५॥
माता मरकतश्यामा, मातङ्गी मृदुभाषिणी ।
कटाक्षये तु कल्याणी कदम्बवनवासिनी ॥६॥
शृङ्गे सुमेरोः सहचारिणीभिर्गीयन्ति मातङ्गि तवावदानम् ।
आमोदिनीमागलमापिबन्तः कादम्बरीमम्बरवासिनस्ते ॥७॥
एकेन चापमपरेण करेण बाणा-
नन्येन पाशमितरेण शृणिं दधाना ।
आनन्दकन्दलितविद्रुमबालवल्ली
संविन्मयी स्फुरतु काञ्चन देवता मे ॥८॥
गजदानकलङ्किकण्ठमूला
कबरीवेष्टनकाङ्क्षणीयगुञ्जा ।
कुरुताद् दुरिताद् विमोक्षणं मे
कुहुना भिल्लकुटुम्बिनी भवानी ॥९॥
पाणौ मृणालसगुणं दधतीक्षुचापं
पृष्ठे लसत्कनककेतकबाणकोशौ ।
अङ्गे प्रवालकवचं वनवासिनी सा
पञ्चाननं मृगयते कदलीवनान्ते ॥१०॥
वामे विस्तृतिशालिनि स्तनतटे विन्यस्य वीणामुखं
तन्त्रीं तारविराविणीमसकलैरास्फालयन्ती नखैः ।
अर्द्धोन्मीलदपाङ्गदिक्षुवलितग्रीवं मुखं बिभ्रती
माया काञ्चन मोहिनी विजयते मातङ्गकन्यामयी ॥११॥
प्रतिक्षणपयोधर-प्रविलसद्विपञ्चीगुण-
प्रसारि करपङ्कजं बलभिदश्मपुञ्जोपमम् ।
कदम्बवनमालिकाशशिकलासमुद्भासितं
मतङ्गकुलमण्डनं मनसि मे महो जृम्भताम् ॥१२॥
लाक्षालोहितपादपङ्कजदलामापीनतुङ्गस्तनीं
कर्पूरोज्ज्वलचारुशङ्खवलयां काश्मीरपत्राङ्कुराम् ।
तन्त्रीताडनपाटलाङ्गुलिदलां अन्दामह् मातरं
मातङ्गीं मदमन्थरां मरकतश्यामां मनोहारिणीम् ॥१३॥
स्रस्तं केशरदामभिर्वलयितं धम्मिल्लमाबिभ्रती
तालीपत्रपुटान्तरैः सुघटितैस्ताटङ्किनी मौक्तिकैः ।
मूले कल्पतरोर्मदस्खलितदृग् दृष्ट्यैव सम्मोहिनी
काचिद् गायनदेवता विजयते वीणावती वासना ॥१४॥
यत् षट्पत्रं कमलमुदितं तस्य यत्कर्णिकान्त-
र्ज्योतिस्तस्याप्युदरकुहरे यत्तदोङ्कारपीठम् ।
तस्याप्यन्तः स्तनभरनतां कुण्डलीति प्रसिद्धां
श्यामाकारां सकलजननीं सन्ततं भावयामि ॥१५॥
निशि निशि बलिमस्यै भुक्तशेषेण दत्त्वा
मनु मनु गणनाथो मन्त्रजापं वितन्वन् ।
भवति नृपतिपूज्यो योषितां प्रीतिपात्रं
व्रजति च पुनरन्ते शाश्वतीं मूर्तिमाद्याम् ॥१६॥
कासारन्ति पयोधयो विषधराः कर्पूरहारन्ति च
श्रीखण्डन्ति दवानला वनगजाः सारङ्गशावन्ति च ।
दासन्त्यद्भुतशात्रवाः किमपरं पुष्यन्ति वज्राण्यपि
श्रीदामोदरसोदरे भगवति ! त्वत्पादनिष्ठात्मनाम् ॥१७॥
कुवलयनिभा कौशेयार्द्धोरुका मुकुटोज्ज्वला
हलमुशलिनी सद्भक्तेभ्यो वराभयदायिनी ।
कपिलनयना मध्येक्षामा कठोरघनस्तनी
जयति जगतां मातः ! सा ते वराहमुखी तनुः ॥१८॥
अमृतमहोदधिमध्ये रत्नद्वीपे सकल्पवृक्षवने ।
नवमणिमण्डपमध्ये मणिमयसिंहासनस्योर्द्ध्वम् ॥१९॥
मातङ्गीं भूषिताङ्गीं मधुमदमुदितां घूर्णमाणाक्षियुग्मां
स्विद्यद्वक्त्रां कदम्बप्रसवपरिलसद्वेणिकामात्तवीणाम् ।
बिम्बोष्ठीं रक्तवस्त्रां मृगमदतिलकामिन्दुलेखावतंसां
कर्णोद्यच्छङ्खपत्रां कठिनकुचभराक्रान्तकान्तावलग्नाम् ॥२०॥
उन्मीलद्यौवनाढ्यां निबिडमदभरोद्वेगलीलावकाशां
रत्नग्रैवेयहाराङ्गदकटककटीसूत्रमञ्जीरभूषाम् ।
आनीयार्थानभीष्टान् स्मितमधुरदृशा साधकं तर्पयन्तीं
ध्यायेद् देवीं शुकाभां शुकमखिलकलारूपमस्याश्च पार्श्वे ॥२१॥
अमृतोदधिमध्येऽत्र रत्नद्वीपे मनोरमे ।
कदम्बबिल्वनिलये कल्पवृक्षोपशोभिते ॥२२॥
तस्य मध्ये सुखास्तीर्णे रत्नसिंहासने शुभे ।
त्रिकोणकर्णिकामध्ये तद्बहिः पञ्चपत्रकम् ॥२३॥
अष्टपत्रं महापद्मं केसराढ्यं सकर्णिकम् ।
तत्पार्श्वेऽष्टदलं प्रोक्तं चतुःपत्रं पुनः प्रिये ॥२४॥
चतुरस्रं च तद्बाह्ये एवं देव्यासनं भवेत् ।
तस्य मध्ये सुखासीनां श्यामवर्णां शुचिस्मिताम् ॥२५॥
कदम्बमालापरितः प्रान्तबद्धशिरोरुहाम् ।
प्रालम्बालकसंयुक्तां चन्द्रलेखावतंसकाम् ॥२६॥
ललाटतिलकोपेतां ईषत्प्रहसिताननाम् ।
किञ्चित्स्वेदाम्बुरचितललाटफलकोज्ज्वलाम् ॥२७॥
त्रिवलीतरङ्गमध्यस्थरोमराजिविराजिताम् ।
सर्वालङ्कारसंयुक्तां सर्वाभरणभूषणाम् ॥२८॥
नूपुरै रत्नखचितैः कटिसूत्रैरलङ्कृताम् ।
वलयै रत्नरचितैः केयूरैर्मणिभूषणैः ॥२९॥
भूषितां द्विभुजां बालां मदाघूर्णितलोचनाम् ।
वादयन्तीं सदा वीणां शङ्खकुण्डलभूषणाम् ॥३०॥
प्रालम्बिकर्णाभरणां कर्णोत्तंसविराजिताम् ।
यौवनोन्मादिनीं वीरां रक्तांशुकपरिग्रहाम् ॥३१॥
तमालनीलां तरुणीं मदमत्तां मतङ्गिनीम् ।
चतुःषष्टिकलारूपां पार्श्वस्थशुकसारिकाम् ॥३२॥
मातङ्गेशीं महादेवीं निःश्वस्यैनान्तरात्मना ।
सूर्यकोटिप्रतीकाशां जपाकुसुमसन्निभाम् ॥३३॥
अथवा पीतवर्णां च श्यामामेवापरां श्रये ।
निष्पापस्य मनुष्यस्य किं न सिद्ध्यति भूतले ॥३४॥
कामवच्चरते भूमौ साक्षाद् वैश्रवणायते ।
गद्यपद्यमयी वाणी तस्य वक्त्राद् विनिर्गता ॥३५॥
भैरवी त्रिपुरा लक्ष्मीर्वाणी मातङ्गिनीति च ।
पर्यायवाचका ह्येते सत्यमेतद् ब्रवीमि ते ॥३६॥
त्रिक-पञ्चकाष्टयुगलं षोडशकोष्ठाष्टकं चतुःषष्टौ ।
ध्यात्वाऽङ्गदेवतानां देव्याः परितो यजेत भावेन ॥३७॥
मातङ्गि ! मातरीशे ! मधुमथनाराधिते ! महामाये ! ।
मोहिनि ! मोहप्रमथिनि ! मन्मथमथनप्रिये नमस्तेऽस्तु ॥३८॥
स्तुतिषु तव देवि ! विधिरपि विहितमतिर्भवति चाप्यविहितमतिः ।
यद्यपि भक्तिर्मामपि भवतीं स्तोतुं विलोभयति ॥३९॥
यतिजनहृदयावासे ! वासववन्द्ये वराङ्गि मातङ्गि ।
वीणावाद्यविनोद्यैर्नारदगीते ! नमो देवि ॥४०॥
देवि ! प्रसीद सुन्दरि पीनस्तनि कम्बुकण्ठि घनकेशि! ।
श्यामाङ्गि विद्रुमोष्ठि स्मितमुखि मुग्धाक्षि मौक्तिकाभरणे! ॥४१॥
भरणे त्रिविष्टपस्य प्रभवसि तत एव भैरवी त्वमसि ।
त्वद्भक्तिलब्धविभवो भवति क्षुद्रोऽपि भुवनपतिः ॥४२॥
पतितः कृपणो मूकोऽप्यम्ब! भवत्याः प्रसादलेशेन ।
पूज्यः सुभगो वाग्मी भवति जडश्चापि सर्वज्ञः ॥४३॥
ज्ञानात्मके जगन्मयि निरञ्जने नित्यशुद्धपदे ।
निर्वाणरूपिणि परे त्रिपुरे! शरणं प्रपन्नस्त्वाम् ॥४४॥
त्वां मनसि क्षणमपि यो ध्यायति मुक्तावृतां श्यामाम् ।
तस्य जगत्त्रितयेऽस्मिन् कास्ता या न स्त्रियः साध्याः ॥४५॥
साध्याक्षरगर्भितपञ्चनवत्यक्षरात्मिके जगन्मातः! ।
भगवति मातङ्गेश्वरि ! नमोऽस्तु तुभ्यं महादेवि ॥४६॥
विद्याधरसुरकिन्नरगुह्यकगन्धर्वसिद्धयक्षवरैः ।
आराधिते ! नमस्तेऽस्तु प्रसीद कृपयैव मातङ्गि ॥४७॥
मातङ्गीस्तुतिरियमन्वहं प्रजप्ता
जन्तूनां वितरति कौशलं क्रियासु ।
वाग्मित्वं श्रियमधिकां च मानशक्तिं
सौभाग्यं नृपतिभिरर्चनीयतां स याति ॥४८॥
मातङ्गीमनुदिनमेवमर्चयन्तः
श्रीमन्तः सुभगतराः कवित्वभाजः ।
प्राप्यान्ते सकलसमीहितार्थवर्गं
देहान्ते विमलतरं विशन्ति धाम ॥४९॥
अवटुतटघटितचोलीं ताडितताडीं पलाशताटङ्काम् ।
वीणावादनवेलाकम्पितशिरसं नमामि मातङ्गीम् ॥५०॥
वीणावादननिरतं तदलाबुस्थगितवामकृतकुचम् ।
श्यामलकोमलगात्रं पाटलनयनं परं भजे धाम ॥५१॥
अङ्कितपाणिचतुष्टयमङ्कुशपाशेक्षुपुष्पचापशरैः ।
शङ्करजीवितमित्रं पङ्कजनयनं परं भजे धाम ॥५२॥
करकलितकनकवीणालाबुककदलीकृतैककुचकमला ।
जयति जगदेकमाता मातङ्गी मङ्गलायतना ॥५३॥
अङ्गलालितमनङ्गविद्विषस्तुङ्गपीनकुचभारभङ्गुरम् ।
श्यामलं शशिनिभाननं भजे कोमलं कुटिलकुन्तलं महः ॥५४॥
वीणावाद्यविनोदगीतनिरतां लीलाशुकोल्लासिनीं
बिम्बोष्ठीं नवयावकार्द्रचरणामाकीर्णकेशालकाम् ।
हृद्याङ्गीं सितशङ्खकुण्डलधरालङ्कारवेषोज्वलां
मातङ्गीं प्रणतोऽस्मि सुस्मितमुखीं देवीं शुकश्यामलाम् ॥५५॥
वेणीमूलविराजितेन्दुशकलां वीणानिनादप्रियां
क्षोणीपालसुरेन्द्रपन्नगगणैराराधितांह्रिद्वयाम् ।
एणीचञ्चललोचनां सुवदनां वाणीं पुराणोज्ज्वलां
श्रोणीभारभरालसामनिमिषां पश्यामि विश्वेश्वरीम् ॥५६॥
कुचकलशनिषण्णकेलिवीणां
कलमधुरध्वनिकम्पितोत्तमाङ्गीम् ।
मरकतमणिभङ्गमेचकाभां
मदनविरोधिमनस्विनीमुपासे ॥५७॥
ताडीदलोल्लसितकोमलकर्णपालीं
केशावलीकलितदीर्घसुनीलवेणीम् ।
वक्षोजपीठनिहितोज्ज्वलनादवीणां
वाणीं नमामि मदिरारुणनेत्रयुग्माम् ॥५८॥
यामामनन्ति मुनयः प्रकृतिं पुराणीं
विद्येति यां श्रुतिरहस्यविदो गृणन्ति ।
तामर्द्धपल्लवितशङ्कररूपमुद्रां
देवीमनन्यशरणः शरणं प्रपद्ये ॥५९॥
यः स्फाटिकाक्षवरपुस्तककुण्डिकाढ्यां
व्याख्यासमुद्यतकरां शरदिन्दुशुभ्राम् ।
पद्मासनां च हृदये भवतीमुपास्ते ।
मातः! स विश्वकवितार्किकचक्रवर्ती ॥६०॥
बर्हावतंसघनबन्धुरकेशपाशां
गुञ्जावलीकृतघनस्तनहारशोभाम् ।
श्यामां प्रवालवसनां शरचापहस्तां
तामेव नौमि शबरीं शबरस्य नाथाम् ॥६१॥
अज्ञातसम्भवमनाकलितान्ववायं
भिक्षुं कपालिनमवाससमद्वितीयम् ।
पूर्वं करग्रहणमङ्गलतो भवत्याः
शम्भुः क एव बुबुधे गिरिराजकन्ये ॥६२॥
चर्माम्बरं च शवभस्मविलेपनं च
भिक्षाटनं च नटनं च परेतभूमौ ।
वेतालसंहतिपरिग्रहतां च शम्भोः
शोभां वहन्ति गिरिजे ! तव साहचर्यात् ॥६३॥
गले गुञ्जाबीजावलिमपि च कर्णे शिखिशिखां
शिरो रङ्गे नृत्यत्कनककदलीमञ्जुलदलम् ।
धनुर्वामे चांसे शरमपरपाणौ च दधतीं
नितम्बे बर्हालीं कुटिलकबरीं सिद्धशबरीम् ॥६४॥
लसद्गुञ्जापुञ्जाभरणकिरणारक्तनयनां
जपाकर्णाभूषां शिखिवरकलापाम्बरवतीम् ।
नदज्झिल्लीपल्लीवनतरुदलैः सम्परिवृताम् ।
नमामि वामोरुं कुटिलकबरीं सिद्धशबरीम् ॥६५॥
अपर्णाहोपर्णां सिरसकदलीसम्भवमलं
भवं जेतुं प्रौढिं किल मनसि बाला विदधती ।
नदज्झिल्लीपल्लीवनतरुषु हल्लीसकरुचि-
र्लसत्पल्लीभिल्ली करकलितभल्ली विजयते ॥६६॥
धनिनामविनाभवन्मदानां भवनद्वारि दुराशया शयानाम् ।
अवलोकय मामगेन्द्रकन्ये! करुणाकन्दलितैः कटाक्षमोक्षैः ॥६७॥
कुवलयदलनीलं बर्बरस्निग्धकेशं
पृथुतरकुचभाराक्रान्तकान्तावलग्नम् ।
किमिति बहुभिरुक्तैस्त्वत्स्वरूपं पदं नः
सकलजननि मातः ! सन्ततं सन्निधत्ताम् ॥६८॥
मिथः केशाकेशि प्रधननिधनास्तर्कघटना
बहुश्रद्धाभक्तिप्रणतिविषयाश्चाप्तविधयः ।
प्रसीद प्रत्यक्षीभव गिरिसुते! देहि शरणं
निरालम्बे ! चेतः परिलुठति पारिप्लवमिदम् ॥६९॥
लसद्गुञ्जाहारस्तनभरनमन्मध्यलतिका-
मुदञ्चद्घर्माम्भःकणगुणितवक्त्राम्बुजरुचम् ।
शिवं पार्थत्राणप्रणवमृगयाकारकरणं
शिवामन्वक्यान्तीं शरणमहमन्वेमि शबरीम् ॥७०॥
शिरसि धनुरटन्या ताड्यमानस्य शम्भो-
रलक-नयन-कोणे किञ्चिदालज्यमाने ।
उपनिषदुपगीतं रुद्रमुद्घोषयन्ती
परिहरति मृडानी मध्यमं पाण्डवानाम् ॥७१॥
यद्गलाभरणतन्तुवैभवान् नायको गरलमागलं पपौ ।
तां चराचरगुरोः कुटुम्बिनीं नौमि यौवनभरेण लालसाम् ॥७२॥
सुधामप्यास्वाद्य प्रतिभयहरा मृत्युहरणीं
विपद्यन्ते सर्वे विधि-शतमखाद्या दिविषदः ।
करालं यत् क्ष्वेडं कवलितवतः कालकलना
न शम्भोस्तन्मूलं जननि ! तव ताटङ्कमहिमा ॥७३॥
करोपान्ते कान्ते वितरणिनिशान्ते विदधतीं
लसद्वीणाशोणां नखरुचिभिरेणाङ्कवदनाम् ।
सदा वन्दे सन्देतरुरुहवशन्देशकवशात्
कृपालम्बामम्बां कुसुमितकदम्बाङ्गणगृहाम् ॥७४॥
कर्णलम्बितकदम्बमञ्जरीकेसरारुणकपोलमण्डलम् ।
केवलं निगमवादगोचरं नीलिमानमवलोकयामहे ॥७५॥
अकृशं कुचयोः कृशं विलग्ने विपुलं चक्षुषि विस्तृतं नितम्बे ।
अरुणाधरमाविरस्तु चित्ते करुणाशालिकपालिभागधेयम् ॥७६॥
अनभङ्गुरकेशपाशमम्ब! प्रभया कीचकमेचकं वपुस्ते ।
परितः परितो विलोकयामः प्रतिपच्चन्द्रकलाधिरूढचूडम् ॥७७॥
ध्यायेयं रत्नपीठे शुककलपठितं शृण्वतीं श्यामगात्रीं
न्यस्तैकाङ्घ्रीसरोजे शशिशकलधरां वल्लकीं वादयन्तीम् ।
कह्लाराबद्धभालां नियमितविलसच्चूलिकां रक्तवस्त्रां
मातङ्गीं शङ्खपत्रां मधुमदविवशां चित्रकोद्भासिभालाम् ॥७८॥
आराध्य मातश्चरणाम्बुजं ते ब्रह्मादयो विश्रुतकीर्तिमापुः ।
अन्ये परं वाग्विभवं मुनीन्द्राः परां श्रियं भक्तिभरेण चान्ये ॥७९॥
नमामि देवीं नवचन्द्रमौलिं मातङ्गिनीं चन्द्रकलावतंसाम् ।
आम्नायवाग्भिः प्रतिपादितार्थं प्रबोधयन्तीं शुकमादरेण ॥८०॥
विनम्रदेवासुरमौलिरत्नैर्नीराजितं ते चरणारविन्दम् ।
भजन्ति ये देवि ! महीपतीनां परां श्रियं भक्तिमुपाश्रयन्ति ॥८१॥
मातङ्गि! लीलागमने ! भवत्याः सञ्जातमञ्जीरमिषाद् भजन्ते ।
मातस्त्वदीयं चरणारविन्दं अकृत्रिमाणां वचसां विगुम्फाः ॥८२॥
पदात्पदं सिञ्जितनूपुराभ्यां कृतार्थयन्ती पदवीं पदाभ्याम् ।
आस्फालयन्ती कलवल्लकीं तां मातङ्गिनी मे हृदयं धिनोतु ॥८३॥
लीलांशुकाबद्धनितम्बबिम्बां ताडीदलेनार्पितकर्णभूषाम् ।
माध्वीमदाघूर्णितनेत्रपद्मां घनस्तनीं शम्भुवधूं स्मरामि ॥८४॥
तडिल्लताकान्तमलब्धभूषम्, चिरेण लक्ष्यं नवरोमराज्या ।
स्मरामि भक्त्या जगतामधीशि ! वलित्रयाङ्कं तव मध्यमम्ब ॥८५॥
नीलोत्पलानां श्रियमाहरन्तीं कान्त्याः कटाक्षैः कमलाकराणाम् ।
कदम्बमालाञ्चितकेशपाशां मातङ्गकन्यां हृदि भावयामि ॥८६॥
ध्यायेयमारक्तकपोलकान्तं बिम्बाधरं न्यस्तललाटरम्यम् ।
आलोललीलायितमायताक्षं मन्दस्मितं ते वदनं महेशि ॥८७॥
वामस्तनासङ्गसखीं विपञ्चीं उद्घाटयन्तीमरुणाङ्गुलीभिः ।
तदुत्थसौभाग्यविलोलमौलिं श्यामां भजे यौवनभारखिन्नाम् ॥८८॥
स्तुत्यानया शङ्कर-धर्मपत्नीं मातङ्गिनीं वागधिदेवतां ताम् ।
स्तुवन्ति ये भक्तियुता मनुष्याः परां श्रियं भक्तिमुपाश्रयन्ति ॥८९॥
गेहं नाकति गर्वितः प्रणमति स्त्रीसङ्गमो मोक्षति
मृत्युर्वैद्यति दूषणं च गुणति क्ष्मावल्लभो दासति ।
वज्रं पुष्पति पन्नगोऽब्जनलति हालाहलं भुज्यति
द्वेषी मित्रति पातकं सुकृतति त्वत्पादसञ्चिन्तनात् ॥९०॥
एह्येहि मातस्त्रिपुरे पवित्रे ! यन्त्रान्तरे त्वं वसतिं विधेहि ।
गृह्णस्व गृह्णस्व बलिं प्रपूजां त्रिकोणषट्कोणदलेऽष्टकुण्डे ॥९१॥
एह्येहि मातस्त्रिपुरे मदीये नेत्रे निवासं कुरु मञ्जुनेत्रे ।
भूतात्मकं विश्वमिदं नरस्य मे दर्शय त्वं तव चित्स्वरूपम् ॥९२॥
एह्येहि मातस्त्रिपुरे मदीये वक्त्रे निवासं कुरु चन्द्रवक्त्रि ।
परापवादं वचनं नरस्य वागीश्वरं मे वदतां कुरुष्व ॥९३॥
एह्येहि मातस्त्रिपुरे मदीये चित्ते निवासं कुरु कल्पवल्लि ।
वेगेन जाड्यादि तमो निरस्य विधेहि दीप्तं तव चित्स्वरूपम् ॥९४॥
अनेन स्तोत्रपाठेन सर्वपापहरेण वै ।
प्रीयतां परमा शक्तिर्मातङ्गी सर्वकामदा ॥९५॥
॥ इत्यागमसारे उमासहाचार्यविरचितं श्रीमातङ्गीस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥
मातंगी स्तोत्र ~ 5
ॐकारपञ्जरशुकीमुपनिषदुद्यान केलिकल कण्ठीम् ।
आगमविपिनमयूरीमार्यामन्तर्विभावये गौरीम् ॥१॥
दयमान दीर्घनयनां देशिकरूपेण दर्शिताभ्युदयाम् ।
वामकुचनिहितवीणां वरदां सङ्गीतमातृकां वन्दे ॥२॥
श्यामालिमसौकुमार्यामानन्दानन्द सम्पदुन्मेषाम् ।
तरुणिम करुणापूरां मदजलकल्लोल लोचनां वन्दे ॥३॥
सरिगमपधनि सतां तां वीणा सङ्क्रान्त कान्तहस्तान्ताम् ।
क्षां तां मृदुलस्वान्तां कुचभरितान्तां नमामिशिवकान्ताम् ॥४॥
अवरतरघटित चूलीपाली ताली पलास ताटङ्काम् ।
वीणावादनवेला, कम्पतिशिरसं नमामि मातङ्गीम् ॥५॥
मातङ्गीं नौमि सिद्धमातङ्गीं यौवनवन-
सारङ्गीं सङ्गीताम्भोरुहानुभवभृङ्गीम् ॥६॥
मेचकमासे चनकं मिष्टमादृष्टान्त मध्यभागान्ताम् ।
यः पठति लिखति वैनां सभवेद्भवेश्वरः साक्षात् ॥७॥
॥ इति श्रीमच्छङ्कराचार्यप्रणीतं मातङ्गीस्तोत्रं सम्पूर्णम् ॥
मातङ्गी स्तोत्र पुष्पाञ्जलि
अस्ति नानाविधंशस्तं वस्तुनावैणिकेन वः ।
अमृताम्बुनिधेर्मध्ये माणिक्य द्वीपमाश्रये ॥१॥
सुधातरङ्ग सञ्चारिमारुतस्पर्श शीतलम् ।
कल्पद्रुमकदम्बालि पारिजातपटीरकैः ॥२॥
निवडीकृतमुद्यानं निषेवेनिर्भरोत्सवम् ।
तदलसलतोन्मीलत्कुसुमामोद मेदुरम् ॥३॥
जागर्ति मानसे मत्केतरुणं नीपकाननम् ।
तस्यान्तरालतरलामुक्तमुक्तालताततेः ॥४॥
ज्योतिर्मयमहन्नौमिमहितं रत्नमण्डपम् ।
सरस्वत्या च लक्ष्म्या च पूर्वादिद्वारभूमिषु ॥५॥
शङ्खपद्मनिधिभ्यां च सतताध्युषि संस्तुवे ।
इन्द्रादीन्लोकपालान् च सायुधान् सपरिच्छदान् ॥६॥
मण्डपस्यबहिर्भागेऽप्यष्टदिक्षु क्रमस्थितान् ।
अथध्यायामि रत्नार्चिरयत्नाकॢप्तदीपिकाम् ॥७॥
हरिचन्दन संलिप्तां हारिणीं मणिदीपिकाम् ।
तत्रत्रिकोण पञ्चाराष्टारषोडशपत्रकैः ॥८॥
अष्टाष्टधारवेदास्त्रैश्चिन्मयं वक्त्र मीमहे ।
तस्यमध्ये कृतानासाम साधारण वैभवाम् ॥९॥
इन्दुरेखावतीमेणी लोचनां वेणिशालिनीम् ।
हासांशूल्लासनासीर नासाभरण मौक्तिकाम् ॥१०॥
मदरक्तकपोलश्री मग्नमाणिक्य दर्पणाम् ।
आनन्दहारिणीं तालिदलताटङ्कधारिणीम् ॥११॥
उच्चपीनकुचामच्छहारां तुच्छवलग्नकाम् ।
सुकुमारभुजावल्ली वेल्लत्कङ्कणरिङ्खणाम् ॥१२॥
वामस्तनमुखन्यस्त वीणावादविनोदिनीम् ।
वलिनाभिनभोभूत काञ्ची हारिप्रभां शुभाम् ॥१३॥
न्यस्तैकचरणां पद्मे सलीलासालसाननाम् ।
अनर्ध्यलावण्यवतीं मादिनीं वर्ण मातृकाम् ॥१४॥
अनङ्ग शक्तिजीवातु तद्विक्षेप हराङ्गनाम् ।
त्र्यस्रेरतिं प्रीतिमपि प्रणमामि मनोभवाम् ॥१५॥
द्रावणंरोषणञ्चैव बन्धनं मोहनं तथा ।
अस्त्रमुन्मादनाख्यं च पञ्चमं पातु मे हृदि ॥१६॥
कामराजं च कन्दर्पं मन्मथं मकरध्वजम् ।
मनोभवं च पञ्चार कोणाग्रावस्थितं स्तुमः ॥१७॥
ब्राह्मीं माहेश्वरीं चैवकौमारीं वैष्णवीमपि ।
वाराहीमपि माहेन्द्रीं च चामुण्डां चण्डिकां नुमः ॥१८॥
लक्ष्मीः सरस्वतीचैव रतिः प्रीतिस्तथैव च ।
कीर्तिश्शान्तिच पुष्टिश्चतुष्टिरित्यष्टकं भजे ॥१९॥
वामाज्येष्ठा च रौद्री च शान्तिः श्रद्धासरस्वती ।
क्रियाशक्तिश्च लक्ष्मीश्च सृष्टिश्चैवतु मोहिनी ॥२०॥
तथापुर्णादिने चाश्वासिनीवाली तथैव च ।
विद्युन्मालिन्यथसुरा नन्दाद्या नागवद्धिका ॥२१॥
इतिषोडश शक्तीनां मण्डलं मानयामहे ।
असिताङ्गो रुरुश्चण्ड क्रोधनोन्मत्तभैरवाः ॥२२॥
कपालीभीषणश्चैव संहारश्चेति पान्त्वमी ।
मातङ्गीं सिद्धलक्ष्मीं च महामातङ्गिकामपि ॥२३॥
महतीं सिद्धलक्ष्मीं च तुर्यां च तदुपास्महे ।
गणनाथश्च दुर्गा च वटुकः क्षेत्रपोऽवतु ॥२४॥
शक्तिरूपाणि चाङ्गानि मनसाङ्गी करोम्यहम् ।
हंसमूर्तिः स च परः प्रकाशानन्द देशिकः ॥२५॥
पूर्णोनित्यश्चवरुणः पातु मां पञ्चदेशिकी ।
शिवेत्वांशेषकादेवि मातङ्गेश्वरि मानये ॥२६॥
ईक्षे च मानसेमत्के क्षेत्रपालं कृपालयम् ।
शुकिनी शोकनिर्हन्त्री सवीणावेणि भासुरा ॥२७॥
सुरार्चिता प्रसन्ना च संविद्भवति शाम्भवी ॥२८॥
मदेनशोणा पदपाङ्गकोणा विभक्तवीणा निगमप्रवीणा ।
एणाङ्क चूडाकरुणाधुरीणा प्रीणातु वः पोषित पुष्पवाणा ॥२९॥
संविन्मयंरुद्र वसन्नतोषिनः साधकीन्द्र भृङ्गकुलः ।
कमपुष्पाञ्जलि रेषमतां मातङ्गकन्यका याः ॥३०॥
॥ इति श्रीमातङ्गीस्तोत्रपुष्पाञ्जलिः समाप्ता ॥
कर्मकांड विधि में शास्त्रोक्त प्रमाणों के साथ प्रामाणिक चर्चा की जाती है एवं कई महत्वपूर्ण विषयों की चर्चा पूर्व भी की जा चुकी है। तथापि सनातनद्रोही उचित तथ्य को जनसामान्य तक पहुंचने में अवरोध उत्पन्न करते हैं। एक बड़ा वैश्विक समूह है जो सनातन विरोध की बातों को प्रचारित करता है। गूगल भी उसी समूह का सहयोग करते पाया जा रहा है अतः जनसामान्य तक उचित बातों को जनसामान्य ही पहुंचा सकता है इसके लिये आपको भी अधिकतम लोगों से साझा करने की आवश्यकता है।
